اگرچه کارآفرینی واژه ای است که امروز هرکجا صحبت کسب و کار باشد به کار می رود اما یک حوژه مطالعاتی جوان محسوب می شود. کارآفرینی یک مفهوم چندوجهی است و محققان علوم مختلف اعم از اقتصاد ، جامعه شناسی ، روان شناسی و … هر کدام تعریف مخصوص خود را از یک وجه ارائه داده اند. آن ها در طول زمان تعاریف متفاوتی از کارآفرینی داشته اند و هر کدام بر بعد خاصی از فرایند کارآفرینی متمرکز شده اند. اما در یک جمع بندی کلی می توانیم این مجموعه تعریف ها از راکا و بیرکینشاو در سال ۲۰۰۷ به عنوان یک مرجع تعریف از کارآفرینی در نظر بگیریم:
۱٫ ویژگی های شخصیتی کارآفرین ها
این موضوع را در مقاله دیگری به طور کامل توضیح داده ام که پیشنهاد می کنم، حتما این مقاله را مطالعه بفرمایید.
مقاله مرتبط : ۱۰ ویژگی شخصیتی کارآفرینان
۲٫ کارآفرینی به معنی ایجاد نوآوری
مطابق این تعریف کارآفرینی شامل خلق یا کشف و بهره برداری از فرصت هایی است که از نعامل کارآفرینان با محیطی که در آن کار می کنند، به وجود می آید. تفاوت این تعریف با تعریف قبل در تعامل کارآفرین با محیط است. این تعریف ویژگی های روان شناختی خاص در کارآفرین ها را رد نمی کند. بهره برداری از فرصت ها توسط کارآفرنان ، منجر به نوآوری می شود.
به گفته شومپیتر ، پدر علم کارآفرینی این نوآوری شامل ۵ بخش می شود :
- محصول یا خدمت جدید
- روش سازمان دهی جدید
- گشایش یک بازار جدید
- فرآیندهای تولید جدید
- مواد اولیه جدید
۳٫ کارآفرینی به معنای ایجاد کسب و کار یا شرکت
رویکرد این تعریف به عنوان بخضی از رویکرد رفتاری و زمینه ای به کارآفرینی، در تضاد با رویکرد اول یعنی ویژگی های کارآفرینان است. این رویکرد بر این که کارآفرین چه کاری انجام می دهد، تمرکز می کند، نه به این که کارآفرین کیست. طبق این تعریف کارآفرینی در خلا شکل نمی گیرد بلکه در شرکت ها در شرایط محلی ، صنعتی و محیطی خاصی امکان ظهور پیدا می کند.
۴٫ کارآفرینی به معنای اقدام به ورود
ورود ( Entry ) پدیده اساسی و واحد تجزیه و تحلیل در اقتصاد صنعتی است. پژوهشگران، ورود را به دو شکل تعریف کرده اند:
- راه اندازی یک کسب و کار جدید به وسیله یک شرکت جدید یا حتی یک شرکت موجود یا از طریق سرمایه گذاری مخاطره پذیر داخلی
- شرکتی که اقدام به تولید محصولی در یک صنعت می کند که قبلا آن را تولید نمی کرده است. این تعریف اقتصاددانان صنعتی است.
این تعریف به این معناست که ورود نه تنها می تواند شامل ایجاد یک شرکت جدید باشد ( تعریف سوم ) بلکه می تواند از طریق ساختن یک کارخانه جدید، خرید یک کارخانه موجود و تغییر در محصول وخدمت آن، به وسیله شرکت فعلی صورت گیرد.
۵٫ کارآفرینی به معنی سرمایه گذاری جدید شرکتی ( کارآفرینی سازمانی )
در تمام دنیا مطالعات مهمی در مورد فراند و نتایج کارآفرینی در درون شرکت های بزرگ، تحت عنوان کارآفرینی سازمانی یا سرمایه گذاری مخاطره پذیر شرکتی انجام شده است. این مفهوم با چگونگی ظهور کسب و کارهای جدید در داخل شرکت های بزرگ از طریق تلاش های فعال کارکنان مرتبط است. هرچند رویکردهای گوناکونی در مورد این تعریف وجود دارد، اما یکی از مهم ترین رویکردها در این خصوص، کارآفرینی را به عنوان فرایندی تعریف نموده است که از طریق آن، افراد به تنهایی یا درون سازمان، فرصت ها را بدون توجه به منابعی که در حال حاضر تحت کنترل هستند، تعقیب می کنند.
شاید این تعریف یکی از وسیع ترین تعاریف کارآفرینی باشد. به طور کلی کارآفرینان سازمانی در مقایسه با کارآفرینان فردی ریسک کمتری متحمل می شوند، اما باید انتظار پاداش کمتری نسبت به همتایان مستقل خود داشته باشند.
۶٫ کارآفرینی به عنوان فرایند تخریب خلاق
این تعریف به صورت کلان بسیار کلان، نقش کارآفرین را به عنوان موتور محرکه توسعه اقتصادی کشورها بیان می کند و کمتر به تشریح کارآفرین و چگونگی تعامل وی با محیط می پردازد. طبق این تعریف، کارآفرین از طریق تخریب خلاق، سازوکارهای موجود در بازار را به هم می زند و با تحول کیفی در ترکیبات محصول و نوآوری، شرکت های غیر نوآور و نارکارآمد را از بازار خارج می کند و به این شکل توسعه اقتصادی را موجب می شود.
۷٫ کارآفرینی به معنای اداره و مالکیت یک کسب و کار کوچک یا متوسط ( SME )
تمرکز بر کارآفرین و نقش مهمش در ایجاد اشتغال، منجر به این تعریف از کارآفرین به عنوان « مالک یا مدیر یک کسب و کار کوچک و متوسط » شد. این تعریف در راستای تعریف اقتصاددانان کلاسیک است که کارکرد سرمایه گذار و کارآفرین را در هم می‌آمیختند. اما همان طور که گفته شد، پژوهشگران کارآفرینی اغلب بر ویژگی های شخصیتی، رفتارها و فعالیت های کارآفرین و رویدادهای مرتبط با وی متمرکز شده اند و نه اندازه کسب و کارش
در مجموع می توان گفت کارآفرین کسی است که کسب و کاری را همراه با ریسک و در شرایط عدم اطمینان برای دستیابی به هدفی به منظور کسب سود و یا رشد از طریق فرصت های قابل توجه و فراهم کردن منابع لازم برای تبدیل کردن سرمایه به یک محصول یا خدمت راه اندازی می کند. اگر چه افراد زیادی با ایده های بزرگ به دنیای کسب و کار وارد می شوند، اما اغلب آن ها هرگز به ایده هایشان عمل نمی کنند، در حالی که کارآفرین، یک عمل کننده واقعی است.
